جهانی شدن و مشارکت سیاسی زنان در ایران نمونه مورد مطالعه : تهران، شیراز و استهبان

مشارکت سیاسی زنان یکی از موضوعات مهمی است که در حوزه ها ی مختلف علوم اجتماعی و سیاسی به آن توجه خاص می شود. افزایش سطح تحصیلات زنان، تمایل آن ها به مشارکت در عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی و به طور کلّی تلاش آن ها برای کسب نقش های مختلف در اجتماع، حکایت از فعال شدن جنبش اجتماعی زنان در ایران دارد. اما علی رغم این جنبش، مشاهده می شود که مشارکت سیاسی آن ها در وضعیت کنونی گسترده نبوده و این در حالی است که در بسیاری از کشور هایی که تحت تأثیر فرایند جهانی شدن قرار گرفته اند زنان نقش های سیاسی وسیعی را عهده دار شده اند. این مطالعه بر آن است که با رویکردی جدید و با استفاده از مفهوم جهانی شدن به مطالعه رابطه بین فرایند جهان شدن و مشارکت سیاسی زنان بپردازد، و دلایل استقبال محدود زنان ایرانی را در عرصه مشارکت سیاسی کشور بررسی کند. روش تحقیق کمّی و به شیوه پیمایشی مورد استفاده قرار گرفته است و نمونه مورد مطالعه حدود 2260 نفر از زنان تهرانی، شیرازی و استهبانی بین سنین 16 تا 45 سال بودند که با روش نمونه گیری تصادفی نظام مند انتخاب شده اند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه خود گزارشی استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که به ترتیب متغیرهای سکولار بودن، شهر در معرض ictها، سرمایه اجتماعی، نوگرایی، سال های ازدواج، اعتماد اجتماعی و وسایل ارتباط جمعی در مجموع 41٪ از تغییرات مشارکت سیاسی زنان را تبیین می کنند (411/0 = 2r).